RABIN TYSON:PARSZA MISZPATIM (25.01.2014)

כֹּל אֲשֶׁר-דִּבֶּר יְהוָה נַעֲשֶׂה וְנִשְׁמָע

„Everything that Hashem has said – we will do, and we will listen.”

„Wszystko, co Bóg oznajmił, zrobimy i posłuchamy.” (Szemot/Exodus 24:7)

Czyn jest ważniejszy niż intencja. Naprawdę liczy się to, co robimy. W tym tygodniu czytamy w Torze, że najpierw będziemy wypełniać boże przykazania, a dopiero potem będziemy mogli je zrozumieć. Działanie jest więc pierwsze i najważniejsze.
Częściowo jest tak dlatego, że Bóg (tak jak rodzice, szefowie i nauczyciele) często zwraca większą uwagę na to, co robimy, niż na powody, dla których to robimy. Nie dlatego, że odpowiedź na pytanie Dlaczego? nie jest istotna – zauważcie, że powyższe zdanie kończy się słowem niszma (herb. posłuchamy, zrozumiemy). To nakierowuje nas na to, co jest istotą czynu – jako że neszama נשמה (hebr. dusza) nie jest zbytnio oddalona od słowa niszma נשמע. Jeżeli uratowałeś komuś życie, nie ma znaczenia, czy zrobiłeś to z dobrej woli, czy też oczekując nagrody – liczy się, że ocaliłeś komuś życie. To działa również w odwrotną stronę, jeżeli zrobisz coś złego, twoje wymówki nie cofną tego, co zrobiłeś. Intencja ma znaczenie, jednak to czyny są tym, co liczy się naprawdę. (Oczywiście, innym, dobrym czynem możesz naprawić to, co zrobiłeś źle, więc nawet jeżeli twoje dobre intencje gdzieś się zagubią, zawsze możesz zrobić coś dobrego).